Długość Ścieżki edukacyjno-ekologicznej wynosi około 9 km. Rozpoczyna się ona na płycie rynku w Kołaczycach, gdzie jednocześnie możemy zobaczyć zabytkowy zdrój uliczny pochodzący z początku XX wieku. Podążając Aleją Jana Pawła II napotkamy na trasie stare ujęcie wody pochodzące z 1910 roku gdzie będziemy mieli możliwość zapoznania się z budową starego zbiornika wody, którego komora składa się z dwóch części. Jedna z nich stanowi zbiornik otwarty łączący poszczególne elementy ujęcia tj. rurociągi dopływowe i odpływowe. Stanowi ona również pewnego rodzaju rewizję i odstojnik. W drugiej części zaś wbudowane są zasuwy umożliwiające dalszy przepływ wody do rurociągu. Obok zbiornika wyeksponowane są dwie zabytkowe studnie uliczne. Pokonując kolejny etap ścieżki edukacyjno – ekologicznej znajdziemy się w miejscowości Krajowice, gdzie zapoznamy się z nowoczesnymi rozwiązaniami pozyskiwania i uzdatniania wody. Ostatni element ścieżki stanowi obiekt oczyszczalni ścieków w Kołaczycach. To właśnie tu trafia zanieczyszczona przez nas woda (ścieki) i poddawana jest mechaniczno-biologicznym procesom oczyszczenia.

Źródła historyczne pochodzące z 1905 r. wskazują na powstanie pierwszego planu struktury wodociągowej dla miejscowości Kołaczyce. Ówczesne miasto rzemieślnicze już w początkach XVIII wieku rozpoczęło pracę nad ujęciem wody, sączkami i rurami wykonanymi przez miejscowych garncarzy oraz doprowadzeniem jej drewnianymi rurami w rejon kościoła i fontanny z basenem, która po odtworzeniu jej struktury i częściowej renowacji jej elementów do dnia dzisiejszego wpisują się w architekturę kołaczyckiego rynku. Uwarunkowania hydrogeologiczne terenu wskazywały, że Kołaczyce mogą być zaopatrzone w wodę pochodzącą ze źródeł głębinowych. Kołaczyce jak i okoliczne tereny zalegają na fliszu karpackim, a tym samym na warstwach oligocenu. Jest to synklina północnego skrzydła antykliny Podzamcza, a właściwie całej struktury antykliny Liwocz-Brzanka. Północne wypiętrzenia tej synkliny występujące na północ od Kołaczyc obfitują w liczne źródła wód głębinowych, które mogą być wykorzystywane do użytku, jako wody pitne.

Pomysłodawcą projektu budowy ujęcia i sieci wodociągowej dla Kołaczyc był Michał Kornelii. Wykonanie zlecono firmie FR Ikrzyk i S-ka ze Lwowa nie naruszając już istniejącego ujścia wody zlokalizowanego na Wąwozie Raka. W okresie od czerwca do grudnia 1910 roku rozpoczęto pracę nad drugim ujęciem wody. Pierwszy przyłącz do sieci wodociągowej w Kołaczycach wykonany był z rur kutych – cynkowanych i zasilał w wodę budynek Burmistrza Wiejowskiego. Z czasem zapotrzebowanie na wodę wzrosło. W okresie powojennym wykonano kilkanaście przyłączy do budynków mieszkalnych w rejonie rynku i ulic przyległych. Taki stan rzeczy spowodował, że eksploatowane ujęcie stało się niewystarczające. Dlatego też podjęto decyzję o rozbudowie sieci wodociągowej i pozyskaniu nowych źródeł wody pitnej. Aktualnie mieszkańcy Kołaczyc i Nawsia Kołaczyckiego są zaopatrywani w wodę ze stacji uzdatniania wody w Krajowicach. Z ekologicznego puntu widzenia stare ujęcie wody odznaczało się niższymi kosztami eksploatacji, związanymi z obniżonym wykorzystaniem energii elektrycznej, a co za tym idzie zmniejszeniem emisji CO2 do atmosfery. Dodatkowo ujęcie to wykorzystywało naturalny wypływ wody bez konieczności ingerowania w środowisko.

Istotnym elementem ścieżki edukacyjno – ekologicznej jest obiekt oczyszczalni ścieków rozwiązujący problem zanieczyszczenia środowiska spowodowanego przez gromadzenie ścieków w nieszczelnych zbiornikach bezodpływowych, spuszczaniu ich bezpośrednio do cieków wodnych lub rozlewaniu ich po powierzchni gruntu powodując zanieczyszczenie wód gruntowych.