Rezerwat przyrody Golesz znajduje się w Krajowicach a jego powierzchnia wynosi 27,45 ha. Zauważyć tam można wychodnie skał piaskowca ciężkowickiego, lasy grądowe oraz rośliny bardzo rzadko występujące na naszych terenach (np. sałatnica leśna, kokoryczka okółkowa, rozchodnik karpacki, czyściec górski i obrazek alpejski). 

W rezerwacie występują liczne ślady grodziska wczesnośredniowiecznego, a także ruiny średniowiecznego zamku obronnego. Skromne pozostałości kamiennych murów, bramy i baszty narożnej, znajdują się na spłaszczonym szczycie wzgórza Golesz o wysokości 320 m n.p.m. na prawym brzegu Wisłoki. W XIII lub XIV wieku wzniesiono w tym miejscu zamek zbudowany na planie owalu o wymiarach 30 metrów na 40 metrów, otoczony fosą i wałem o wysokości 3 metrów usypanym ze żwiru skalnego. Warownia strzegła traktu handlowego prowadzącego z Kleci do Jasła przez Sowinę, Bieździadkę (odnoga prowadziła do zamku), który do 1340 roku biegł na Węgry przez te osady.

Urzędował tam między innymi Rycerz Zyndram z Maszkowic, uczestnik bitwy grunwaldzkiej. Ostatecznie zamek został zniszczony przy udziale wojsk księcia siedmiogrodzkiego Jerzego II Rakoczego w 1657r.


Z zamkiem Golesz wiąże się kilka podań ludowych. Mówią one o skarbach ukrytych w podziemnych lochach, o duchu rycerza Bogorii błąkającym się wśród ruin i o karczmie, której gościł król Jan Kazimierz. Istnieje także legenda o rycerzu o imieniu Ścibor, który siłą sprowadził na zamek dziewczynę ze szlacheckiej rodziny, by zdradzać z nią swoją żonę. Żona zmarła z rozpaczy, a dziewczyna popełniła samobójstwo. Według podania Ścibor został porwany do piekła przez ognistego ducha, po czym zamek spłonął.