Sieklówka leży we wschodniej części Gminy Kołaczyce, na wschód od Lublicy. Na północ od wsi położony jest przysiółek Sieklówka Górna. U schyłku epoki kamienia (ok. 2900-2300 lat p.n.e.) tereny Sieklówki Dolnej zamieszkiwała pasterska ludność kultury ceramiki sznurkowej, potwierdzone badania i odkryciami archeologicznymi prowadzonymi przez krakowskich archeologów.

Według jednej z hipotez, na terenie miejscowości osiedlił się w VI wieku Siekluch pochodzący ze szczepu lechickiego. Wyjaśniałoby to genezę nazwy wsi (wskazuje się także na związek z wyrazem siekluka - nazwa ryb i imieniem osobowym Siekluk, znanym w XV wieku)

Po raz pierwszy miejscowość ta pojawiła się w dokumentach z roku 1474, była to wieś rycerska. Na prośbę dziedzica Jakuba Siekluckiego została  przeniesiona z prawa polskiego na niemieckie przez króla Kazimierza  Jagiellończyka. W swojej historii wieś należała do rodzin szlacheckich:  Filipowskich, Gnoińskich, Jordanów, Ramułtów, Pilińskich, Przyłęckich, Adamskich. Kiedyś w Sieklówce był dwór, folwark, karczma, stawy rybne i biegł gościniec do Jasła. W XVI wieku Sieklówka, należąca do parafii w Lubli, stała się ośrodkiem kalwinizmu, a później arianizmu za sprawą  Jordanów, żarliwych stronników reformacji na tych terenach. Niejaki Tebertius  Borisorius był ministrem miejscowego zboru, brał udział w synodzie pińczowskim w 1652 roku. Sieklówka do parafii Lubla należała do XVII wieku. Głównym zajęciem miejscowej ludności do ostatnich dziesięcioleci była uprawa roli. Od roku 1881 właścicielami wsi byli Kazimierz i Maria Horodyńscy. Po nich dziedziczył syn Władysław Horodyński, który wraz z żoną Marią gospodarował w Sieklówce Górnej w dworze Horodyńskich do czasów okupacji niemieckiej.  Działania wojenne przyniosły ogromne straty materialne: zniszczono 168 budynków mieszkalnych (ocalało 18), wycięto 610 drzew owocowych, pola zostały zaminowane, a we wsi znajdowało się 220 bunkrów i ponad 12 km okopów. Konieczne jest  podkreślenie, że w czasie okupacji hitlerowskiej wieś była jednym z najaktywniejszych ośrodków konspiracyjnego ruchu oporu AK w okolicy. Niemałe zasługi mieli w tych antyhitlerowskich akcjach miejscowi księża. Wojna pochłonęła wiele ofiar. 6 lipca 1940 roku w lesie na pograniczu Sieklówki rozstrzelano 87 polskich żołnierzy i oficerów oraz kilku przewodników.

W Sieklówce warto zobaczyć: